در این مقاله خواهید خواند :
در این مقاله خواهیم دید که چرا والدین دلبسته تحت فشار نباید احساس پریشانی کنند و چگونه می توانند از شیوه فرزندپروری دلبسته بهترین استفاده را ببرند.
فرزندپروری دلبسته چیست؟
در روانشناسی رشد، دلبستگی به معنی وابستگی ها و روابطی است که بین کودک و سرپرست اولیه، معمولا مادر اما ممکن است که پدر یا سایر مراقبان باشند، شکل می‌گیرد. برای نوزادان، دلبستگی به مراقب یک غریزه بیولوژیکی برای امنیت و بقا است.
نظریه دلبستگی
نظریه دلبستگی در ابتدا توسط روانپزشک و روانشناس جان بولبی مطرح شده و بعدا توسط روانشناس رشد مری آینزورث گسترش یافته و طبقه بندی شد. طبق این نظریه چهار سبک دلبستگی که به طور گسترده شناخته شده اند شامل: ایمن، اجتنابی ، مقاومتی و بی نظم هستند.
از این میان، اعتقاد بر این است که دلبستگی ایمن، دلبستگی ایده آل روانشناسان در سراسر جهان است. بر اساس مشاهدات، کودکانی که از لحاظ امنیتی وابسته هستند کمتر گریه می کنند، همکاری بیشتری نشان می دهند و بیشتر از حضور مادرشان لذت می برند. آن ها همچنین شادتر و سالم تر رشد می کنند.
آینزورث متوجه شد که مادران کودکانی که دلبستگی ایمن دارند نسبت به نیاز فرزندان خود بسیار حساس و پاسخگو هستند. وقتی یک مادر جایگاه دلبستگی ایمن را پیدا می کند، به یک پناهگاه امن برای شروع کشف کودک تبدیل می شود. کودک برای شناخت جهان احساس امنیت و اطمینان می کند زیرا می داند که همیشه می تواند برای ایمنی به سمت مادر بازگردد.
بنابراین، اگر با یک روانشناس یا روانپزشک درباره فرزندپروری دلبسته صحبت کنید، آن ها به احتمال زیاد موافق هستند که این بهترین نوع دلبستگی است. آنچه آن ها به آن اشاره می کنند، سبک فرزندپروری است که می تواند به دلبستگی ایمن منجر شود. برای رسیدن به این هدف، مراقب باید نسبت به نیازهای کودک حساس و پاسخگو باشد. همین! با این حال، اگر با والدینی که جنبش ” فرزندپروری دلبسته” را دنبال کرده اند صحبت کنید، ممکن است با دیدگاهی متفاوت، نه کاملا متفاوت، مواجه شوید که تعریف واقعی فرزندپروری دلبسته را به سطح متفاوتی یعنی یک سطح افراطی می برد.
فرزندپروری دلبسته
فرزندپروری دلبسته ابداع شده یا برگرفته از نظریه روانشناسی فوق توسط پزشک اطفال ویلیام سیرز در کتابش است. فرزندپروری دلبسته سیرز بطور خلاصه در 8 اصل تعریف شده است.
- برای بارداری، تولد و فرزندپروری آماده شوید.
- با عشق و احترام تغدیه کنید.
- با حساسیت پاسخ دهید.
- نوازش کنید.
- مطمئن شوید از نظر جسمی و عاطفی خواب ایمنی دارد.
- مراقبت مداوم و محبت آمیز عرضه کنید.
- تربیت مثبت را بکار بگیرید.
- برای تعادل در زندگی شخصی و خانوادگی خود تلاش کنید.
در نگاه اول، این هشت اصل پشتوانه مطالعات علمی را دارند که ثابت می کند به دلبستگی ایمن مربوط هستند. بنابراین مورد بحث برانگیزی نیست. مشکل از شیوه های خاصی نشات می گیرد که کتاب سیرز برای این اصول تجویز کرده است. این شیوه ها به عنوان شیوه های غیرواقعی و افراطی مورد انتقاد قرار می گیرند. همچنین مطالعات علمی گسترده ای که مورد بررسی متخصصان قرار گرفته باشد برای حمایت از اثربخشی آن ها وجود ندارد.
به عنوان مثال، سیرز شیردهی بعد از شیرخوارگی را تا زمانی که خود کودک تصمیم بگیرد آن را ترک کند، تشویق میکند. اگرچه مطالعات نشان دهنده فواید تغذیه با شیرمادر هستند، اما اکثر آن ها روی کودکانی انجام شده که فقط 3 تا 9 ماه از شیر مادر تغذیه کردند ، نه “تا زمانی که کودک بخواهد”.
بسیاری از مادران شاغل پس از بازگشت به محل کار قادر به شیردهی بیش از حد معمول نخواهند بود، مگر اینکه کارفرمایشان اجازه داده و مکان و زمان لازم برای این کار را فراهم کند. اما بیشتر کارفرمایان، به ویژه در مشاغل کارگری، اینگونه نیستند. این کار صرفا عملی نیست و سودمندی آن از نظر علمی اثبات نشده است. سیرز همچنین با هم خوابیدن را ترویج می کند. داشتن ارتباط جسمی نزدیک فواید زیادی را برای کودک به همراه خواهد داشت. به همین دلیل با هم خوابیدن توصیه شده است. با این حال، یک دستورالعمل گسترده توسط آکادمی اطفال آمریکا در سال 2011 صادر شده که توصیه می کند برای جلوگیری از SIDS ( سندروم مرگ ناگهانی نوزادان ) نوزادان باید در اتاق والدین بخوابند، اما نه در یک رختخواب.
شاید مضرترین ادعا در نسخه فرزندپروری دلبسته سیرز این باشد که اگر کودکی با پاسخگویی والدین روبرو نشود، دچار اختلال دلبستگی واکنشی (RAD) میشود که یک وضعیت روانپزشکی است که به عنوان ارتباطات اجتماعی بسیار آشفته و نامناسب از نظر رشدی در خردسالان توصیف می شود.
در حقیقت، RAD نتیجه محرومیت شدید جسمی و عاطفی است که اغلب توسط کودکان تجربه می شود، مانند یتیمان در یتیم خانه های رومانیایی. این کودکان سال ها بدون هرگونه ارتباط جسمی یا عاطفی با افراد بزرگ شدند. اختلال دلبستگی واکنشی آن ها نتیجه مادران شاغلی نبود که تا 5 سالگی آن ها را سروقت شیر ندادند. بنابراین نتایج تحقیقات بسیاری درباره RAD برای اثبات این شکل افراطی از فرزندپروری دلبسته، اعتبار آن را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند.
آیا فرزندپروری دلبسته واقعا بحث برانگیز است؟
جای تاسف است که چنین نامی عمومی ابداع شده و با نظریه دلبستگی واقعی که در درک ما از رشد کودک اهمیت ویژه ای دارد، اشتباه گرفته شده است. بیایید سعی کنیم برخی از سردرگمی ها را از بین ببریم. خود نظریه دلبستگی بحث برانگیز نیست. نظریه دلبستگی و شیوه فرزندپروری که توسط این تئوری توصیف شده است، در گذر زمان به اثبات رسیده اند.
بسیاری از تحقیقات و آزمایشات بارها در سراسر جهان توسط بسیاری از روانشناسان و روانپزشکان روی انسان انجام شده و نتایج مشابهی بدست آمده است. متاسفانه، حتی وب سایتهای معتبر هم ممکن است دراین مورد اشتباه کنند. نکاتی که بیشتر مردم درمورد آن ها سردرگم هستند عبارتند از:
- نظریه دلبستگی بحث برانگیز نیست. شیوه فرزندپروری دلبسته که به اسم نظریه دلبستگی ضمیمه شده بحث برانگیز است.
- اگرچه مفهوم سازی اولیه توسط بولبی انجام گرفت که خود از دلبستگی حیوانات الهام گرفته بود، اما نظریه دلبستگی که ما امروزه می شناسیم از طریق مشاهدات عمیق آینزورث درمورد نوزادان انسان در اوگاندا ایجاد شده است. این مدل از طریق بسیاری از مطالعات مبتنی بر انسان در سراسر جهان تایید شده است.
- نظریه دلبستگی در اصل در دهه 1960 مطرح شد، نه توسط سیرز.
زمانی که اطلاعات نادرست بطور گسترده حتی توسط وب سایتهای معتبر پخش می شود، جای تعجب ندارد که بسیاری از افراد درباره این دو نام مشابه سردرگم شوند.
آیا فرزندپروری دلبسته بد است؟
نظریه دلبستگی می گوید: هنگامی که سرپرست اولیه به طور مداوم و مناسب پاسخگو و حساس به نیاز کودک باشد، دلبستگی ایمن ایجاد می شود. با این حال، هیچ تحقیقی تاکنون مقدار بهینه از پاسخگویی و حساسیت را تعیین و اثبات نکرده است. مانند اکثر چیزها افراط و تفریط خوب نیست. برای ایجاد زندگی متعادل باید از اعتدال، عقل سلیم و توجه به شرایط شخصی استفاده شود. بنابراین، حتی اگر کودکتان را کل شبانه روز در آغوش نمی گیرید یا با آن ها در یک تختخواب نمی خوابید، تا زمانی که به نیازهای آنها پاسخگو و حساس باشید، همچنان دلبستگی ایمن شکل می گیرد. شما هنوز پدر و مادر خوبی هستید و کودکتان هنوز هم می تواند سالم و شاد رشد کند. مهم همین است.