هر پدر و مادری می خواهند که فرزندانشان در زندگی موفق شوند. موفقیت معانی مختلفی برای افراد مختلف دارد. اما به طور کلی، به معنای دستیابی و کسب نتایج مثبت است. عوامل زیادی در موفقیت فرد نقش دارند. اما آیا تا به حال فکر کرده اید که مهم ترین کلید موفقیت در زندگی چیست؟ هوش است؟ پشتکار یا شانس؟
در سال 1938، یک مطالعه ویژه در دانشگاه هاروارد انجام شد و به دنبال پاسخ این سوال بود. در مطالعه گرانت هاروارد، 268 دانشجوی پسر دانشگاه هاروارد، از جمله جان اف کندی، طی هفتاد سال آینده مورد پیگیری قرار گرفتند. سلامت جسمی و عاطفی آن ها ثبت شد و موفقیت های زندگی یا عدم وجود آن ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. محققان به یک نتیجه ی واضح رسید:
رابطه، راز زندگی موفق و شاد است. داشتن دوران بچگی که در آن فرد احساس پذیرش و پرورش می کند یکی از بهترین عوامل موفقیت و رفاه در دوران بزرگسالی است. این نتیجه شدیدا تعجب آور بود.
طبق نظریه دلبستگی که توسط بولبی و آینزورث در دهه 1950 ارائه شد، کودکانی که دارای سرپرست گرم و پرورش دهنده باشند، بسیار بیشتر در زندگی رشد و پیشرفت مثبت خواهند داشت. اگر چه مطالعه هاروارد همچنین دریافته است که بهبودی از دوران کودکی بد امکان پذیر است، اما خاطرات کودکی شاد منبع قدرت دائمی است.
بنابراین نتیجه این است که پرورش یک رابطه صمیمی با فرزندتان برای ایجاد دوران کودکی سرشار از خوشبختی یکی از مهم ترین عوامل پرورش بچه های موفق است. اما البته، عوامل بیشتری نیز وجود دارد. فرد تنها با یک چیز موفق نمی شود. موفق شدن ترکیبی از شرایط قابل کنترل و غیرقابل کنترل است.
در حالی که والدین نمی توانند فرزندان ما را خوش شانس تر کنند، ما می توانیم روی قسمت های قابل کنترل کار کنیم، آن ها را در جهت درست هدایت کنیم و بهترین محیط ممکن را برای بزرگ شدن در آن فراهم کنیم، تا احتمال اینکه با ترکیبی مطلوب روبرو شوند بیشتر شود.
چگونه می توان بچه های موفق را پرورش داد
در اینجا لیستی از کارهایی که والدین می توانند برای ایجاد شرایط مطلوب انجام دهند بر اساس ده ها سال تحقیق علمی آمده است. این لیست شاید جامع نباشد، اما نقطه شروع خوبی برای والدینی است که می خواهند بچه های موفق پرورش دهند.
با فرزند خود مهربان باشید
همان طور که در مطالعه گرانت هاروارد مشخص شد، داشتن رابطه صمیمی، حامی و پذیرنده با یک بزرگسال، بهترین عامل موفقیت در زندگی آینده است. اگر با فرزندتان مهربان نباشید، سخت یا حتی غیرممکن است که بتوانید حامی و پذیرنده ی آن ها باشید.
همچنین، اگر می خواهیم بزرگسالان مهربانی را پرورش دهیم، باید الگوی نحوه انجام آن باشیم. ریاکارانه است که به بچه های خود بیاموزیم که با دیگران مهربان باشند، اما خودمان نسبت به بچه های خود مهربانی نشان ندهیم. دیدن والدینی که سر فرزندان خود داد می زنند: “این کار بی ادبی است! با دوستت مهربان نیستی!” غیرمعمول نیست. چنین کاری عاقلانه نیست و قطعاً چیزی نیست که می خواهیم بچه هایمان از آن الگو بگیرند.
مهربان و محکم باشید
بسیاری از والدین “سرسخت” می ترسند که مهربانی آن ها به فرزندانشان اجازه دهد که بر خانه مسلط شوند. اما مهربان بودن به معنای سهل گیر بودن نیست. اینها دو مقوله جدا هستند. سهل گیر بودن به این معنی است که خونگرم و مهربان باشید، اما توانایی تعیین قوانین یا حفظ محدودیت ها را نداشته باشید.
مهربان بودن و محکم بودن به این معناست که بتوانید با مهربانی به فرزندتان اجازه دهید که بداند چه محدودیت هایی وجود دارد و سپس با قاطعیت آن ها را اجرا کنید. این ویژگی فرزند پروری مقتدرانه است، که به طور مداوم ثابت شده که با موفقیت یک کودک همراه است.
روی تنظیم احساسات خودمان کار کنیم
توانایی تنظیم احساسات فرد برای دستیابی به موفقیت و خوشبختی در زندگی بسیار مهم است. کودکان با تماشای ما و دیدن طرز رفتار ما یاد می گیرند. اگر هر بار که بچه هایمان بد رفتاری می کنند ناراحت شویم، غیرمنطقی است که انتظار داشته باشیم بچه ها بتوانند به طور کامل خود را کنترل کنند.
بسیاری از ما در کودکی وقتی که بدرفتاری کردیم سرمان فریاد کشیده شده و توبیخ شده ایم. پس این معمولاً عامل بزرگی برای برانگیختن ماست. باید روی خودمان کار کنیم تا وقتی عصبانی می شویم، خود را کنترل کنیم.