در این مقاله خواهید خواند :
آیا زمان خواب به یک نبرد تمام عیار بین شما و فرزندتان تبدیل شده است؟ اگر خوابیدن کودک تان به یک کشمکش شبانه تبدیل شده است یا اگر در تخت جدیدش خوابش نمی برد یا خواهر برادر جدیدی دارد و یا تغییر بزرگ دیگری رخ داده است، این ترفندها به فرزندتان (و شما) در به خواب رفتن کمک می کند.
برنامه ی روزمره بسازید
حتی نوپاها و بچه هایی که به سن پیش دبستانی رسیده اند از ثبات لذت می برند. هر شب، در زمانی مشخص حمامش کنید، به او غذا بدهید، بغلش کنید، یک داستان بخوانید و یا هر کار دیگری که به کودکتان کمک می کند که آرام باشد و اضطراب نداشته باشد، انجام دهید. تکرار این کار به عنوان یک برنامه روزمره پیش از خواب به فرزندتان کمک می کند که آرام باشد و به بدنش فرمان بدهد که زمان خواب است.
راحتی نکته ی اصلی است
اگر کودکتان خیلی سرد یا گرمش باشد ممکن است در خوابش اختلال ایجاد شود. لباسی بر تن او کنید که حداکثر راحتی را داشته باشد، معمولا یک لایه لباس بیشتر از چیزی که به طور معمول خودتان می پوشید.
اتاق خواب فرزندتان را تا حد امکان دنج و آرامش بخش کنید. یک کلید تنظیم کننده برای چراغ های سقفی نصب کنید و از دستگاه نویز سفید برای محو کردن سر و صداهای پس زمینه استفاده کنید.
مطمئن شوید هر چیزی که روی تخت بچه می گذارید، برای خواب او خطری ایجاد نکند. از بالش های سنگین و عروسک های بزرگ اجتناب کنید چون این ها می توانند خطر خفگی داشته باشند و اسباب بازی های شارژی را دور نگه دارید چون ممکن است باتری آن ها مواد سمی منتشر کند.
مجوز زمان خواب بدهید
اگر فرزندتان بعد از رفتن به رختخواب پی در پی بیدار می شود (برای آب، یک بغل دیگر، پتوهای بیشتر، پتوهای کمتر – متوجه منظور هستید که)، ساخت مجوز زمان خواب را امتحان کنید. این مجوز می تواند یک کارت اعتباری قدیمی، یک کوپن دست ساز یا هرچیزی که اطراف خانه دارید، باشد. به او بگویید که اگر او بعد از اینکه به تختخواب رفت به چیزی نیاز داشت، می تواند از مجوز زمان خواب برای یک بار بیرون آمدن، استفاده کند. احتمال می رود که این کارت یا کوپن را برای کاری که واقعا می خواهد و نیاز دارد، ذخیره کند.
یک مادر تجربه اش از این کار را اینگونه بیان می کند: «ما به دخترمان یک کارت مغازه قدیمی دادیم تا زیر بالشش نگه دارد و به او گفتیم اگر به چیزی نیاز داشت، می تواند از مجوز زمان خواب استفاده کند و فقط یک بار از تخت خواب بیرون بیاید. این کار مثل یک طلسم عمل کرد! خیلی جدی اش گرفته بود.»
یک سیستم پاداش داشته باشید
قول یک پاداش یا جایزه جادو می کند. به فرزندتان اجازه دهید که خودش انتخاب کند (انتخابش منطقی باشد، مثلا تماشای یک فیلم خاص) و اگر در طول هفته بدون بهانه گیری به تختخواب برود، می تواند آن جایزه را در آخر هفته داشته باشد. انتخاب جایزه توسط بچه باعث می شود احساس کنترل کند و حس کند که نظرش مهم است. همچنین، این کار تضمین می کند که کودک چیزی را که واقعا می خواهد درخواست کند و بنابراین، برای به دست آوردنش سخت تلاش می کند!
اجازه دهید فرزندتان استراحت کند
داشتن زمانی برای استراحت قبل از زمان خواب برای بچه ها در همه ی سنین مفید است. کودکان به آسانی بیش از حد هیجان زده و بیقرار می شوند که این موضوع رسیدن به آرامش کافی برای خوابیدن را برای آن ها دشوار می سازد. قبل از چرت زدن و زمان خواب، فعالیت های تحریک کننده را کاهش دهید: در چارچوب زمانی بین شام و خواب، بازی هایی را انجام دهید که آرام تر از بازی های طول روز می باشند.
مقدار و نوع زمان استراحتی که کودکتان نیاز دارد، به سن و مزاج او وابسته است. یاد بگیرید که نشانه های خستگی فرزندتان را شناسایی کنید. این به جلوگیری از تهییج بیش از حد آن ها کمک می کند.
نیازهای خواب فرزندتان را بشناسید
در نهایت، به مقدار خواب مورد نیاز کودکتان توجه داشته باشید. آکادمی کودکان آمریکا (AAP) میزان مناسبی را بر اساس سن کودکان پیشنهاد می دهد. بر اساس این آکادمی، بچه های 1-3 سال به 10-13 ساعت خواب در هر شب نیاز دارند. بنیاد ملی خواب آمریکا (NSF) توصیه می کند که بچه ها در همان رنج سنی، نیاز به 12-14 ساعت خواب در 24 ساعت (شامل چرت زدن) دارند. این بنیاد همچنین توصیه می کند که بین 11-13 ساعت خواب برای بچه های 3-5 سال لازم است. به یاد داشته باشید که بیشتر بچه های 5 سال به بالا به چرت زدن در طول روز نیاز ندارند.
بنیاد ملی خواب آمریکا پیشنهاد می کند که در طول روز به دنبال نشانه هایی باشید تا مطمئن شوید کودکتان خوب استراحت کرده باشد. برای مثال، آیا او هشیار است و قدرت تمرکز دارد؟ آیا او خودش در صبح از خواب بیدار شده است یا شما مجبور شدید که بیدارش کنید؟ استفاده از این نشانه ها به عنوان یک راهنما کمک می کند تا بدانید آیا فرزندتان خواب کافی داشته است یا آیا شما نیاز دارید که زمان خوابش و یا برنامه ی چرت زدنش را تنظیم کنید یا خیر.