در این مقاله خواهید خواند :
وقتی پسر بزرگم 5 ساله شد، بهم پیشنهاد شد در مدرسه اش در لس آنجلس داوطلب شوم. باغبانی را که در لیست گزینه ها دیدم خاطراتم با پدرم در حیاط پشتی مان که گل های آفتاب گردانش تا بالای سرم می رسیدند، زنده شد. تصمیم گرفتم ثبت نام کنم.
راستش چیز زیادی در مورد باغبانی نمیدانستم. پس به کتابخانه محلی رفتم و هر کتابی دم دست بود خواندم و کلی سوال از تولیدکنندگان در بازار هفتگی کشاورزان پرسیدم. باغچه ی مدرسه را با آزمون و خطا درست کردیم.
بچه ها عاشق خوردن میوه هایی بودن که می کاشتند، و از آن به بعد به این کار علاقه مند شدم. یک برنامه ی باغبانی هم در مدرسه ی پسرم راه انداختم. وقتی والدینم ازم خواستند در خانه شان گیاه بکارم، شرکتم، باغچه های خوراکی لس آنجلس، شروع بکار کرد.
الان پسرم به کالج می رود و من صدها باغچه ساخته ام. هنوز هر هفته در مدارس کار می کنم و عاشق لحظه ای هستم که بچه ها راز باغچه را متوجه میشوند: این جاییه که غذامون ازش میاد. شما هم می توانید این کار را هم در مدرسه و هم خانه انجام دید.
یک بار یکی از مادرهای دانش آموزان گفت: “باغچه به بچه ها درمورد فصل ها، چرخه ی زندگی، و صبر آموزش می دهد.”
قدم اول: محل مناسب را پیدا کنید
آفتاب را بررسی کنید. برای یافتن بهترین محل برای باغچه، خورشید را دنبال کنید. بیشتر محصولات خانگی باید در مکان هایی باشند که حداقل پنج ساعت در معرض نور خورشید قرار بگیرند. برای مشارکت دادن بچه ها، این ماموریت را به آنها واگذار کنید: یک روز بین ساعت 8 صبح و 4 بعدازظهر، هر دو ساعت یک بار از مکانی که برای باغچه در نظر دارید عکس بگیرید،. بعد به عکس ها نگاه کنید. آن مکان پنج ساعت آفتاب میگیرد؟ اگر جواب مثبت بود پس جای مناسبی انتخاب کرده اید.
انتخاب های خود را ارزیابی کنید.
اگر بیشتر از یک محل مناسب سراغ دارید، به این فکر کنید که چگونه می خواهید از باغچه خود استفاده کنید. اگر نزدیک آشپزخانه است، بچه هایتان می توانند هنگام آشپزی ریحان و پونه کوهی جمع کنند. اگر نزدیک شلنگ باشد، به آسانی می توانند به گیاهان آب دهند. این را هم بپرسید که آیا باغچه سر راه مثلا توپ فوتبال هست یا نه. آیا می توانید حیوانات غیر اهلی را از باغچه دور نگه دارید؟
مراقب درختان بالای سر گیاهان باشید.
مثلا گیاهان زیر درختان کاج و اکالیپتوس به سختی رشد می کنند پس باغچه تان را زیر آن ها نسازید.
قدم دوم: باغچه را درست کنید
چندین انتخاب دارید.
میتوانید مستقیم توی زمین کاشت کنید، توی ظرف کاشت کنید، یا چیزی که خودم ترجیح میدهم، یک بستر مرتفع بسازید. بستر مرتفع به شما توانایی کنترل مواد درون خاک را داده و ساخت باغچه حتی روی سطوح سخت را هم ممکن میسازد. بستر مرتفع در واقع مثل یک جعبه مستطیلی به ارتفاع 18 تا 24 اینچ و طول دلخواه شما است، اما پهنای آن را بیشتر از 4 فوت نسازید، در غیر این صورت دست شما و بچه ها به وسطش نمی رسد.
فقط از الوارهای دستکاری نشده استفاده کنید.
از چوب های فشرده، لک دار، رنگ شده، یا آب بندی شده استفاده نکنید. هرچیزی که وارد این چوب می شود بعدا وارد خاک و سپس وارد غذایتان می شود. به همین دلیل از استفاده از پلاستیک، فایبرگلاس، کامپوزیت و فلز خودداری کنید.
نکته: اگر فنس دارید، کف باغچه ها را فنس کشی کنید.
از بچه ها کمک بگیرید.
بچه ها می توانند خاک بازی کنند و در پر کردن بستر با خاک کمک کنند. فضای کافی برای اضافه کردن 2 اینچ کود روی خاک بگذارید. لایه ی کود شروع از بذر را آسان تر می کند و هر بار باغچه را آب دهید، به خاک مواد مغذی می رساند. برای بستر 4 در 8 فوتی، علاوه بر خاک ارگانیک به سه کیسه کود 1 فوت مربعی نیاز دارید. خاک ارگانیک و کود محلی به احتمال زیاد حاوی مواد مغذی و میکروب های مناسب خاک منطقه تان است.
اگر کمبود جا دارید در ظرف کاشت کنید.
در ظروف سفالی، سرامیکی و چوبی می توانید مقادیر غافلگیر کننده ای مواد غذایی را پرورش دهید. برای پرورش گیاهان، سبزیجات، نخود فرنگی، خیار و لوبیا، به ظروفی با حداقل عمق 12 اینچ نیاز دارید. گیاهانی که ریشه های عمیق تر دارند- مانند گوجه، فلفل، بروکلی و بادمجان، نیازمند ظروف 18 اینچی هستند.
قدم سوم: گیاهان خود را انتخاب کنید
منطقه کاشت خود را بشناسید.
از اطلاعات هواشناسی برای آگاهی از وضعیت تغییرات دما و گیاهانی که مناسب کاشت در محل زندگی شما هستند استفاده کنید.
پرس و جو کنید.
باغبان ها عاشق انتقال اطلاعات هستند. می توانید تمام روز در مورد گیاهان با ایشان حرف بزنید. اگر در منطقه خود باغبانی را می شناسید، بپرسید چه گیاهی خوب رشد می کند، چون احتمالا برای شما هم رشد خواهد کرد.
چیزی بکارید که بچه ها دوست داشته یاشد- و یک چیزی هم بکارید که دوست ندارند.
احتمالا مهد کودکی ها از شلغم خوششان نیاید، ولی اگر شاهد رشد آن از دانه باشند شاید به آن علاقه مند شوند. من قبلا از کلم خوشم نمی آمد تا اینکه خودم کلم کاشتم و سرخش کردم و الان همیشه کلم میخورم.
تا جایی که می توانم بگویم، کاشتن سبزیجات جدید باعث می شود خانواده ها بیشتر به خوردن و دستور پخت غذاهای جدید علاقه مند شوند.
پذیرای زنبورها باشید.
برای جذب زنبورها به باغچه تان ریحان آفریقایی بکارید- زنبورها با گرده افشانی به پرورش سبزیجات و میوه ها کمک می کنند. بچه ها (و بزرگسال ها) اغلب یادگرفته اند که از زنبور بترسند، ولی ذخیره ی غذایی دنیای ما بدون وجود زنبورها دچار مشکل می شد. در باغچه های مدارس، به بچه ها یاد می دهم که زنبورها انقدر کار سرشان ریخته که اصلا حواسشان به ما نیست.
قدم چهارم: کاشت را شروع کنید
دانه ها و جوانه ها را از هم تشخیص دهید.
بعضی گیاهان مثل خیار، هویج و ذرت به راحتی از دانه رشد می کنند. گیاهان دیگر مثل گوجه، بادمجان و فلفل، اگر کاشتشان را با جوانه هایی که از گلخانه محلی می خرید شروع کنید، بهتر رشد می کنند.
انواع گیاهانی را که از طریق پست به دستتان میرسد را امتحان کنید و همراه بچه هایتان سریع دست بکار شوید. ما باغچه سبزیجات مبتدیان (9 نوع سبزیجات) و باغچه ی گیاهان دارویی مبتدیان (6 نوع گیاه دارویی) را ترجیح می دهیم.
حداقل یک چیز را از دانه شروع کنید.
اینگونه به بچه هایتان چرخه کامل زندگی سبزیجات را نشان می دهید. کاشتن دانه در خاک، آب دادن، آفتاب خوردن- جادویی در این ها وجود دارد که چه 2 ساله یا 100 ساله باشید متوجه آن می شوید. کاشت لوبیا و نخود فرنگی با دستان کوچک راحت است و این گیاهان راحت جوانه زده و رشد می کنند. من به بچه ها در هر سن و سالی یاد می دهم که با استفاده از انگشت اشاره شان در خاک سوراخی یک اینچی درست کنند.
به یاد داشته باشید که هرچه دانه بزرگتر باشد، باید آن را عمیق تر در خاک بکارید. دانه های کوچکتر مثل هویج در نزدیکی سطح خاک و تنها زیر لایه نازکی از خاک کاشته می شوند؛ دانه های بزرگتر مثل کدو در عمق یک اینچی کاشته می شوند.
اصول اولیه را به بچه های خود بیاموزید.
هنگام خرید جوانه ها از گلخانه یا بازار کشاورزان، به بچه ها کمک کنید نمونه های بادوام را با چک کردن اینکه کدام یک بیشترین برگ را دارد و بنظر خوب آب خورده، پیدا کنند. در خانه، به بچه ها نشان دهید چطور باید گلدان را تکان دهند تا خاک نرم شود، سپس گلدان را برگردانند و با یک دست جوانه را که از گلدان بیرون می افتد بگیرند.
برایشان توضیح دهید که هرگز جوانه ها را بیرون نکشند چون ساقه ی آن می شکند و گیاه رشد نمی کند. از بچه ها بخواهید سوراخی با عمق کافی که کل ریشه گیاه زیر سطح خاک قرار بگیرد، درست کنند. من ترجیح می دهم برای کمک به رشد گیاهان به آن ها جلبک دریایی مایع و آب بدهم.
قدم پنجم: آبیاری و چیدن!
تست لمسی را آموزش دهید.
از بچه ها بخواهید انگشتشان را به اندازه ی یک یا دو اینچ در خاک فرو کنند. اگر خاک خشک باشد یا بعضی جاها خشک و بعضی تر باشند، پس وقت آبیاری رسیده، اگر گِل مانند باشد، یک روز دیگر هم صبر کنید.
درست آب بدهید. بچه ها عاشق آبیاری هستند. بهتر است روش درست آبیاری را به بچه ها نشان دهید که چطور آب را پخش کنند و همه را روی گیاه موردعلاقه (یا نزدیک ترین گیاه) نریزند. من به دانش آموزان باغبانی ام میگویم: “باید باران درست کنیم نه گودال آب.” به آن ها بگویید به خاک آب بدهند، نه به گیاهان.
برای آسان تر کردن کار، با شلنگ یک وان استیل گالوانیزه را پر از آب کنید تا بچه ها بتوانند آبپاش های خود را از داخل وان پر کنند. مطمئن شوید یک بزرگسال همیشه هنگام آبیاری حضور داشته باشد.
زمان برداشت. کاهو و اسفناج را پس از رسیدن با گرفتن بیرونی ترین برگ ها بچینید و سه چهار برگ در وسط هر گیاه باقی بگذارید تا بتوانند در طول فصل به رشد و تولید غذا ادامه دهند. لوبیا، نخود فرنگی و خیار را وقتی به اندازه دلخواهتان رسیدند بچینید ولی نگذارید زیاد روی ساقه بمانند (بد مزه می شوند).
در مورد گیاهان ریشه ای مثل هویج و چغندر، وقتی قسمت سبز روی خاک نسبتا بزرگ شد، انگشت خود را در خاک اطراف سبزیجات فرو کنید تا پهنای سر آن را حس کنید. اگر مطمئن نیستید آماده ی چیدن هستند یکی بچینید، بشویید و امتحانش کنید!
مقداری دانه نگه دارید. من در باغچه های مدارس، برنامه ی “دانه به دانه” را آموزش می دهم. ما دانه ها را می کاریم، جوانه زدن و رشد آن ها را تماشا می کنیم و آن ها را می چینیم، و بعد دانه ها را جمع می کنیم تا همه ی این کارها را برای چرخه ی کامل دوباره انجام دهیم.