در این مقاله خواهید خواند :
در این مقاله در خصوص آموزش راستگویی به کودکان 2 تا 4 ساله می‌خوانیم:
- در این سن چه انتظاری از کودک داشته باشیم؟
- چه اقداماتی برای آموزش راستگویی به کودک انجام دهیم؟
در این سن چه انتظاری از کودک داشته باشیم؟
برای یک کودک 2 ساله مرز بین راستگویی و دروغگویی مبهم است. کودک شما تا 3 یا 4 سالگی قادر به درک مفهوم حقیقت نیست – این ثابت شده است – و بنابراین دروغ را نیز درک نخواهد کرد. با اینکه او می تواند مسئول رفتار خود باشد، اما واقعاً نمی تواند مسئولیت دروغگویی در مورد آن را بر عهده بگیرد، زیرا نمی فهمد دروغ چیست.
در طول این سنین، تخیل حکمرانی می کند و بچه ها غرق خوش خیالی هستند. اگر چیزی در خیالاتشان اتفاق بیفتد، به واقعیت تبدیل می شود. وقتی فرزندتان به طور قطع کندن پای سرباز اسباب بازی برادرش را انکار می کند، علی رغم اینکه شما او را در حین عمل دیده اید، این کار را بخشی از روی خیال واهی و بخشی از روی ترس انجام می دهد. او می داند که احتمالا به دلیل کارهایی که انجام داده از دستش عصبانی خواهید شد و اکنون آرزو می کند که این کار را نکرده باشد. در این مرحله بیشتر از اعتراف گرفتن، مهم این است که به او بیاموزید با شکستن اسباب بازی برادرش اشتباهی مرتکب شده است.
چه اقداماتی برای آموزش راستگویی به کودک انجام دهیم؟
وقتی از قبل جواب را می دانید از سوال پرسیدن خودداری کنید. حتی درمورد یک کودک 2 ساله نیز مهم است که شرایطی ایجاد نکنید که او را به دروغ تشویق کند. مطمئناً همه ما وقتی روی دیوار آشپزخانه خط خطی آبی روشن می بینیم وسوسه می شویم که به کودک 2 ساله خود روی بیاوریم و با عصبانیت بگوییم: “تو این کارو کردی؟” فرزند شما حتی در حالی که هنوز مداد رنگی را در دست دارد، احتمالاً پاسخ خواهد داد “نه”، زیرا می ترسد که گفتن “بله” باعث عصبانیت بیشتر شما شود. جری ال. ویکوف ، درمانگر خانواده و یکی از نویسندگان کتاب تربیت بدون فریاد یا تهمت زدن، می گوید: “در عوض، سعی کنید بگویید، “متاسفم که این اتفاق افتاده! حالا بیا در مورد دیوارها یاد بگیریم. “یک سطل و اسفنج تهیه کنید و شروع به تمیز کردن کنید، دست کودکتان را هدایت کنید تا بتواند به شما کمک کند. وقتی کارتان تمام شد، او صاحب آن دیوار است و فکر می کند، “هی، این دیوار ماست و باید تمیز نگهش داریم!” هیچ عصبانیتی از دروغش نشان ندادید و او هم مسئولیت را می آموزد.” (با این حال تعجب نکنید، اگر روز بعد دوباره روی دیوار خط خطی کرد فقط برای این است که بتواند دوباره آن را تمیز کند – بر خلاف والدین، کودکان 2 ساله کارهای خانه را یک سرگرمی می دانند. خیالتان راحت باشد که این سرگرمی جدید به زودی از بین خواهد رفت.)
به حقیقت پاداش دهید. اگر فرزندتان قبول کرد که اشتباهی انجام داده است، به این واقعیت که او حقیقت را گفته پاسخ مثبت بدهید (“ممنونم که بهم گفتی! می دونم که این کار سختی بود”) و سپس مشکل را حل کنید. اگر فقط با عصبانیت و تنبیه واکنش نشان دهید، چرا او باید دوباره حقیقت را به شما بگوید؟
الگوی خوبی باشید. بهترین راه برای آموزش صداقت، صداقت است، بنابراین به قول هایی که می دهید عمل کنید. اگر به کودک 2 ساله خود گفته اید، “بعد از ناهار میریم پارک،” پس بعد از غذا وسایل شن بازی را جمع کنید و با هم بروید بیرون – یا اگر احتمال می دهید که قادر نخواهید بود سر قولتان بمانید، از همان اول از قول دادن خودداری کنید.
بگذارید رویا پردازی کند. در راه رساندن فرزند بزرگتر خود به کلاس نقاشی، کودک 2 ساله شما اعلام می کند: “منم به کلاس نقاشی می رم.” شما می دانید که او فقط سعی در تقلید از خواهر و برادر بزرگتر خود دارد، بنابراین به جای اینکه برای او در مورد اهمیت گفتن حقیقت سخنرانی کنید، با تأثر پاسخ دهید: “واقعاً؟” و بگذارید در مورد این علاقه زودگذرش کمی توضیح دهد. اگر فرزند بزرگترتان دخالت کرد، به او یادآوری کنید زمانی که خودش هم کوچکتر بوده با خیال پردازی هایش همراهی می کردید.