بچه هایم سال های زیادی از کودکیشان را در آسیا زندگی کردند. بخاطر کارم هنگام شیوع سارس در اوایل دهه 2000 در هنگ کنگ زندگی می کردیم و ماسک جزء اصلی زندگی روزمره مان بود. حقیقت این است که پوشیدن ماسک قبل از اپیدمی هم در آن منطقه بسیار رایج بود. هر روزه تعدادی افراد بزرگسال را در خیابان می دیدیم که ماسک می زدند. این برای بچه ها هم صدق می کرد. وقتی بچه ها سرفه می کردند یا مریض می شدند، طبق روال از معلم می خواستند به آن ها ماسک بدهد تا بپوشند. روند فکری پشت این کار این مراقبت از خودشان نبود. بلکه مراقبت از دیگران بود. بچه ها در آسیا از سن کم یاد می گیرند که هرکسی می تواند بیماری را منتقل کند. به آن ها آموزش داده می شود که از اطرافیان خود در مقابل هر بیماری که می گیرند محافظت کنند.
با در نظر داشتن این نگرش نوع دوستانه به پوشیدن ماسک، بچه ها- همینطور بچه های من- از پوشیدن ماسک احساس خوبی داشتند. ما به عنوان والدین می توانستیم ماسک را به عنوان یک قدرت ابرقهرمانی به آن ها معرفی کنیم. پیامی که به بچه هایمان منتقل می کردیم: شما این قدرت را دارید که از شبوع یک ویروس جلوگیری کنید. پوشیدن ماسک یک کار فوق العاده برای معلمان، هم کلاسی ها، خانواده، دوستان، کل ملت، و حتی دنیا است. به عبارت دیگر، شما مثل یک ابر قهرمانید. پوشیدن ماسک یک کار سرگرم کننده بود، نه ترسناک.
مرکز جلوگیری و کنترل بیماری های آمریکا (CDC) پیشنهاد می کند که برای کمک به کاهش شیوع کووید-19″تمام افراد بالای 2 سال در مکان های عمومی و در مواجهه با افرادی که در خانه شان زندگی نمی کنند صورت خود را با پارچه بپوشانند.” برای بسیاری از والدین که نمی دانند اگر بچه هایشان مجبور باشند در پاییز به مدرسه بروند- یا اگر از پوشیدن ماسک در تمام طول روز بترسند- چطور آن ها را به پوشیدن ماسک تشویق کنند، پیام ابرقهرمانی روش خوبی برای شروع است.
در واقع محققان از این ایده حمایت می کنند که این روش متفاوت در پیش گیری های بهداشتی می تواند به تغییر احساس کودکان کمک کند. جنا مندلسون، دکترای روانشناسی بالینی، برای Cone Health که یک سیستم ارائه مراقبت های بهداشتی است، می نویسد: “معرفی فاصله اجتماعی به عنوان عملی که بچه ها می توانند برای کمک به دیگران انجام دهند این قدرت را به آن ها می دهد که احساس کنترل بیشتری نسبت به اوضاع داشته باشند.”
من تمام این روند را برای بچه هایم دیدم. توانمندسازی آن ها به عنوان بخشی از راه حل هنگام شیوع سارس، حس هویت و ارزش خود آن ها را افزایش داد. این کار به آن ها کمک کرد تا حس قدرت و کنترلی را که اپیدمی از آن ها گرفته بود، پس بگیرند.
حقیقت این است که انجام این مراحل بصورت سرگرمی و بازیگوشانه هم می تواند بچه ها را برای انجام مراقبت های بهداشتی مشتاق تر کند. مثلا بچه ها در چین کلاه های بزرگ و هنری درست کردند تا وقتی در بهار بعد از تعطیلی به مدرسه برمی گردند از رعایت فاصله اجتماعی اطمینان حاصل کنند. من عضو برنامه ShoolMaskPack هستم که به لذت بخش کردن پوشیدن ماسک کمک می کند. ما برای بچه ها، والدین و معلمین ماسک های رنگی و قابل شستشو و کارت های تقویم برای تعیین اینکه هر روز چه رنگ ماسکی را بپوشند درست کردیم.
ولی حتی هنگام بازیگوشی، مهم است مطمئن شویم که بچه ها بدانند ارزش پوشیدن ماسک بیشتر از این هاست. پوشیدن ماسک در جامعه و سراسر جهان تاثیرات گسترده ای دارد. هرچه بیشتر به بچه هایمان در قبول این ذهنیت کمک کنیم که ما این قدم ها را نه فقط برای خودمان، بلکه برای محافظت از اطرافیانمان برمیداریم، درمورد سلامتی مان و رابطه مان با یکدیگر بهتر عمل می کنیم.
اگر بچه هایمان به مدرسه بروند (یا حتی بطور کلی بیرون بروند)، می توانیم در انجام این درس مهم بهشان کمک کنیم: نه تنها باید به زندگی ادامه دهیم، بلکه باید مراقب یکدیگر هم باشیم. هر کداممان می توانیم نقش خود را ایفا کنیم. در نهایت، با اینکار می توانیم بر اپیدمی غلبه کنیم.
نویسنده این مقاله کریس فاستر، مدیرعامل FosterEquity و مدیر ارشد بازاریابی SchoolMaskPack است.